De Akita is een gespierde hond met een dubbele vacht van oude Japanse afkomst, beroemd om zijn waardigheid, moed en loyaliteit. In hun geboorteland worden ze vereerd als familie beschermers en symbolen van goede gezondheid, geluk en een lang leven.
Over het ras de Akita
Akita’s zijn forse, zwaargebouwde keeshonden van imposante gestalte. De Akita’s hebben een dichte vacht in verschillende kleuren, waaronder wit. Het hoofd is breed en massief, en wordt achteraan in evenwicht gehouden door een volle, gekrulde staart. De rechtopstaande oren en donkere, glanzende ogen dragen bij tot een uitdrukking van alertheid, een kenmerk van het ras. Akita’s zijn rustige, kieskeurige honden. Op hun hoede voor vreemden en vaak onverdraagzaam tegenover andere dieren, delen Akita’s graag hun onnozele, aanhankelijke kant met familie en vrienden. Ze gedijen op menselijk gezelschap. De grote, onafhankelijk denkende Akita is gemaakt om degenen van wie ze houden te beschermen. Ze moeten vanaf hun geboorte goed gesocialiseerd worden met mensen en andere honden.
Geschiedenis
Akita’s zijn Japan’s vermelding in de oude canine clan van keeshonden die over de hele wereld op de noordelijke breedtegraden van de wereld werden gefokt. Het ras zoals wij het kennen werd ontwikkeld in het begin van de 17e eeuw in de Akita prefectuur van Noord-Japan. Er wordt gezegd dat de keizer een eigenzinnige edelman verbande naar de prefectuur, de meest noordelijke provincie van het eiland Honshu, waar de edelman de opdracht kreeg om zijn dagen te slijten als een provinciale heerser. Deze verbannen aristocraat was een fervent hondenliefhebber en moedigde de baronnen onder zijn bewind aan om mee te doen aan het fokken van een grote, veelzijdige jachthond. Generaties van selectief fokken bracht de Akita voort, een krachtige jager met een sterke werkethiek en een stevig hart die in groepen werkte op groot wild zoals wilde zwijnen, herten en de angstaanjagende Yezo beer. Het bezitten van Akitas was ooit voorbehouden aan de keizerlijke familie en hun hofhouding. In recentere tijden hebben gewone mensen over de hele wereld hun Akitas ingezet als familie beschermers van wereldklasse.
Akita’s zijn al eeuwenlang het voorwerp van mythe en legende en nemen een speciale plaats in de Japanse cultuur in. Wanneer een kind wordt geboren, ontvangen de ouders meestal een Akita beeldje dat geluk en een lang leven betekent, volgens een oude Japanse traditie. Een beroemde trouwe Akita uit de jaren 1920 genaamd Hachiko behoort tot de meest gekoesterde symbolen van Japan.
Verschillende keren tijdens de lange geschiedenis van de Akita, balanceerde het ras op de rand van uitsterven. Om het voortbestaan van de Akita te verzekeren, werd in 1927 een Japanse nationale rasvereniging opgericht. Helen Keller heeft de eerste Akita naar de Verenigde Staten gebracht, een geschenk dat ze kreeg tijdens een bezoek aan Japan. Akita’s werden populair in Amerika na de Tweede Wereldoorlog, toen terugkerende GI’s ze meenamen uit de Pacific. Het ras werd opgenomen in het AKC Stamboek in 1972.
De Akita is een groot en krachtig hondenras met een nobele en intimiderende aanwezigheid. Ze werden oorspronkelijk gebruikt voor het bewaken van royalty’s en adel in het feodale Japan. Deze honden volgden en jaagden ook op wilde zwijnen, zwarte beren en soms op herten.
De Akita gaat uitdagingen niet uit de weg en schrikt niet snel. Bijgevolg zijn ze onbevreesde en loyale bewakers van hun families. Maar het zijn ook aanhankelijke, respectvolle en grappige honden als ze goed zijn opgeleid en gesocialiseerd.
Een Akita zal ongetwijfeld behoorlijk wat verliezen, en misschien veeg je wat kwijl van hun gezicht als je er een mee naar huis neemt. Zeker, eigenaren moeten voorbereid zijn op wat opruimen. Bovendien zijn ze vaak koppig en houden ze niet al te veel van vreemden. Hoewel dat goede eigenschappen kunnen zijn voor een waakhond, hebben ze een ervaren trainer nodig als ze met andere dieren of mensen willen omgaan. Beginners opgelet.
Dat gezegd hebbende, honden van dit ras zijn trouwe metgezellen die voor het leven gehecht zullen zijn aan de juiste mens en ze zullen overladen met aanbidding en liefde. Daarom, als jij en je gezin de uitdaging aangaan en overwegen een Akita te adopteren, heb je een vriend voor het leven die je niet in de steek zal laten.
Meer over dit ras
De Akita is een grote, gedurfde hond met een uitgesproken krachtige uitstraling: een groot hoofd in tegenstelling tot kleine, driehoekige ogen; en een zelfverzekerde, robuuste houding. Alleen al de aanwezigheid van een krachtige Akita dient als een afschrikmiddel voor de meesten die problemen zouden veroorzaken.
Dit ras staat bekend om zijn niet-aflatende loyaliteit aan hun eigenaren, en ze kunnen verrassend lief en aanhankelijk zijn met familieleden. Stel je een liefdevolle beschermer voor die je van kamer naar kamer zal volgen, wiens hele missie in het leven eenvoudig lijkt te zijn om jou te dienen.
De Akita is moedig, een natuurlijke bewaker van hun gezin. Eigenwijs en eigenzinnig, ze gaan geen uitdaging uit de weg. Ze blaffen meestal niet tenzij er een goede reden voor is, maar ze zijn vocaal en maken grappige grunts, gekreun en mompelt. Sommige eigenaren zeggen dat de Akita binnensmonds mompelt en tegen zichzelf lijkt te praten, terwijl anderen zeggen dat de Akita hun mening geeft over alle zaken, van het vullen van de vaatwasser tot wanneer de kinderen naar bed moeten.
Hoewel deze charmante “pratende” eigenschappen aan familie worden getoond, is de Akita vaak afstandelijk en stil tegenover bezoekers. Ze zijn van nature op hun hoede voor vreemden, hoewel ze een huisgast welkom zullen heten zolang hun baasjes thuis zijn.
Het socialiseren van de Akita-puppy (of het omscholen van een volwassen hond) met zoveel mogelijk blootstelling aan vriendelijke mensen kan helpen de rand van hun behoedzaamheid te verzachten, hoewel een Akita altijd een Akita zal zijn – een waardige en nuchtere aanwezigheid, geen feestbeest.
Een van de bijzondere eigenschappen van de Akita is monden. De Akita houdt ervan om dingen in hun mond te dragen, en dat geldt ook voor je pols. Dit is geen daad van agressie, maar gewoon een Akita-manier om te communiceren met degenen van wie ze houden. Ze kunnen je naar hun riem leiden omdat ze bijvoorbeeld willen gaan wandelen, of handelen naar een aantal andere ideeën die in hun intelligente hoofd opkomen.
Veel eigenaren zijn gecharmeerd van de mond van de Akita, maar als je het vervelend vindt, geef je Akita dan gewoon een baan waarbij je iets moet dragen. Ze halen graag de krant of je pantoffels voor je, of halen de post op of zelfs die sleutels die je steeds kwijtraakt.
De Akita bewijst zich ook ongebruikelijk met hun verzorgingsgewoonten, hun lichaam likkend als een kat. En dat is niet hun enige “katachtige” eigenschap: als een tijger zullen ze hun prooi geruisloos besluipen, met hun lichaam laag bij de grond. Dit is geen hond die zal grommen of een waarschuwing zal blaffen voordat hij in actie komt.
Met 100 pond of meer heeft de Akita veel spierkracht. Dit is een dominant ras en de Akita zal je willen domineren. Een goede training is essentieel en training moet door de eigenaar worden gedaan. Omdat de Akita zo trouw loyaal is, mag de band tussen baasje en hond niet verbroken worden door de hond op te vangen met een trainer.
Voordat u een Akita adopteert, is het van cruciaal belang om tijd te besteden aan het onderzoeken hoe u dit specifieke ras kunt trainen. Akita’s reageren niet goed op harde trainingsmethoden. Als uw training respectvol is, zal de hond u op zijn beurt respecteren.
Maar wees erop voorbereid dat training langer duurt dan bij andere rassen. Hoewel de Akita zeer intelligent is, maakt koppige eigenzinnigheid deel uit van hun persoonlijkheid, die training kan en zal belemmeren. De beste resultaten komen door veel huiswerk te maken over hoe je moet trainen voordat je ooit een Akita mee naar huis neemt. Dit is geen ras voor de timide.
De eigenzinnige en vastberaden Akita is ook, ondanks hun publieke reserve, een zeer sociaal huisdier dat veel tijd nodig heeft met hun gezin. Ze doen het niet goed als een hond in de achtertuin. Gezelschap houdt handen vast met loyaliteit, en dat is waar dit ras om draait. Om ze buiten te laten leven zonder het voordeel van familie, is de essentie van het Akita-ras ontkennen. Een eenzame en verveelde Akita kan destructief en agressief worden .
De Akita wordt niet aanbevolen voor beginnende hondenbezitters, voor degenen die een schoothondje willen , of voor degenen die niet de leiding willen nemen. Maar voor eigenaren die tijd en moeite kunnen en willen investeren in onderzoek en goede training, is de beloning een fijne, intelligente metgezel met niet-aflatende loyaliteit.
Naast alle andere overwegingen, betekent het kiezen van een Akita dat je moet beslissen aan welke kant van een controverse je wilt staan. Deze controverse is ‘de splitsing’ en heeft betrekking op de Japanse of Amerikaanse standaard voor het ras.
De Japanse Akita is aanzienlijk kleiner, zowel in lengte als in massa, dan de Amerikaanse Akita – wel 30 pond of meer lichter. Hun vosachtige kop is beslist anders dan de brede kop van het Amerikaanse ras. De Japanse Akita heeft amandelvormige ogen, terwijl de Amerikaanse Akita driehoekig is. Een zwart masker is erg in zwang bij de Amerikaanse Akita, maar wordt in Japan als een diskwalificatie voor de show beschouwd, waar de markeringen op het gezicht wit zijn.
Als u wilt dat uw hond deelneemt aan American Kennel Club-evenementen, betekent het zwarte masker dat de hond is gefokt volgens de Amerikaanse standaard en mag deelnemen. In feite is in Amerika elke kleur op de Akita toegestaan; in Japan zijn alleen rood, wit en sommige gestroomd.
De verschillen tussen de soorten zijn zo groot dat het lijkt alsof een splitsing het beste zou zijn voor het ras. Er lijken evenveel voorstanders van de splitsing als er zijn die er sterk tegen zijn. Beslissen welke standaard te kiezen, moet pas na veel onderzoek worden gedaan en is grotendeels een kwestie van persoonlijke smaak.
De natuurlijke jachtvaardigheden van de Akita vertalen zich goed in verschillende activiteiten. Ze jagen nog steeds en zijn in staat om groot wild op afstand te houden totdat de jager arriveert. Ze kunnen ook watervogels ophalen. Ze zijn bedreven in het volgen en hun katachtige bewegingen maken ze getalenteerd in behendigheid. Akita-eigenaren verrassen steeds vaker die sceptici die geloven dat de Akita-natuur succes op dit gebied in de weg staat. Hoewel het waar is dat de koppigheid van het ras training een uitdaging kan maken, nemen Akitas en hun eigenaren linten mee naar huis naarmate meer mensen de sensatie van voldoening ontdekken in het werken met deze hond.
-
Hoogtepunten
Om een gezond huisdier te krijgen, koop nooit een puppy van een onverantwoordelijke fokker, puppymolen of dierenwinkel. Zoek een reddings- of opvangcentrum dat zal vaccineren, veterinaire zorg biedt en van aanvragers verlangt dat ze honden ontmoeten om er zeker van te zijn dat ze goed passen bij hun potentiële familie voor altijd.
- De Akita kan agressief zijn naar andere honden en is vooral vatbaar voor agressie van hetzelfde geslacht. Ze hebben socialisatietraining nodig om deze neigingen te overwinnen.
- De Akita is geen goede keuze voor beginnende hondenbezitters.
- Positieve socialisatie en consistente, stevige training zijn essentieel voor de Akita. Als hij mishandeld of mishandeld wordt, reageren ze vaak door agressief te worden.
- De Akita zal andere huisdieren in huis achtervolgen als ze niet goed zijn opgeleid.
- De Akita werpt af – veel!
- Langdurig oogcontact wordt door de Akita als een uitdaging beschouwd en ze kunnen agressief reageren.
- Het trainen van de eigenzinnige Akita kan een uitdaging zijn en vereist begrip, ervaring en geduld. Het is het beste om te werken met een trainer die bekend is met het ras, maar zorg ervoor dat u zelf bij de training betrokken bent.
Geschiedenis
De Akita is genoemd naar de provincie Akita in het noorden van Japan, waar ze vermoedelijk zijn ontstaan. Het bekende bestaan van de Akita gaat terug tot de jaren 1600, toen het ras het Japanse koningshuis bewaakte en werd gebruikt voor de jacht op gevogelte en groot wild (inclusief beren).
Dit dappere ras werd in Amerika geïntroduceerd door een vrouw van niet geringe gestalte: Helen Keller. De Japanners hadden Helen Keller hoog in het vaandel en namen haar mee naar Shibuyu om haar het standbeeld van Hachiko te laten zien, een Akita die in de jaren twintig wereldwijde bekendheid verwierf vanwege zijn loyaliteit. De eigenaar van Hachiko, een professor, kwam elke dag om 15.00 uur terug van zijn werk en zijn toegewijde hond ontmoette hem dagelijks op het treinstation. Toen de professor stierf, zette de loyale Hachiko zijn dagelijkse wake voort tot zijn eigen dood een vol decennium later.
Toen Helen Keller haar wens uitdrukte om zelf een Akita te hebben, kreeg ze een puppy aangeboden, de eerste Akita die naar Amerika werd gebracht. Keller was dolblij met Kamikaze-go en was diep bedroefd toen hij op jonge leeftijd stierf aan hondenziekte . Toen ze dit nieuws hoorde, presenteerde de Japanse regering haar officieel Kamikaze’s oudere broer, Kenzan-go. Keller schreef later dat Kamikaze “een engel in bont” was geweest en dat het Akita-ras “zachtaardig, gezellig en betrouwbaar” was.
Na de Tweede Wereldoorlog brachten terugkerende Amerikaanse militairen die in Japan waren gestationeerd meer Akita’s mee terug. Thomas Boyd wordt gecrediteerd met het produceren van de eerste Akita-stoeterij om puppy’s in de VS te verwekken, beginnend in 1956. De Amerikaanse Akita evolueerde uiteindelijk tot een robuustere hond dan de Japanse Akita en werd om deze reden door velen gewaardeerd.
Toch waren er mensen die trouw wilden blijven aan de Japanse standaard. Deze splitsing veroorzaakte een decennialange strijd die leidde tot een vertraging in de acceptatie door de American Kennel Club. Uiteindelijk, in 1972, accepteerde de AKC de Akita Club of America, maar de splitsing is vandaag de dag nog steeds groot en is een punt van grote zorg voor Akita-liefhebbers aan beide kanten.
Waar nooit over wordt gedebatteerd, is de historische en beroemde combinatie van onverschrokkenheid en loyaliteit van de Akita. Deze eigenschappen werden ooit op de proef gesteld in de London Zoo, toen een Sumatraanse tijgerwelp wees werd. De dierenverzorgers hadden speciale hulp nodig bij het opvoeden van de welp en ze kozen een Akita-puppy voor deze belangrijke taak. Ze wisten dat de Akita niet bang zou zijn en een spel kon spelen dat de tijgerwelp zou helpen met de nodige levenslessen. Bovendien zou de dichte vacht van de Akita hem beschermen tegen scherpe klauwen, en de inherente loyaliteit van de pup aan zijn speelkameraadje zou het gewenste gezelschap en bescherming bieden aan de verbijsterde, verweesde welp. De Akita vervulde de rol met succes en ging met pensioen toen de tijger bijna volwassen was.
Dit is een hond die echt onverschrokken is, volledig zelfverzekerd is en een onwankelbare toewijding aan het gezin zal vertonen.
Maat
Mannetjes staan 26 tot 28 inch en wegen 85 tot 130 pond. Vrouwtjes staan 24 tot 26 inch en wegen 70 tot 110 pond.
Persoonlijkheid
De Akita is een gedurfde en eigenzinnige hond, van nature op hun hoede voor vreemden, maar uiterst loyaal aan hun familie. Ze zijn alert, intelligent en moedig. Ze hebben de neiging agressief te zijn tegenover andere honden, vooral die van hetzelfde geslacht. Ze zijn het meest geschikt voor een huishouden met één hond.
Met familie is de Akita aanhankelijk en speels. Ze genieten van het gezelschap van hun gezin en willen deelnemen aan dagelijkse activiteiten. Ze zijn mondig en vinden het leuk om speelgoed en huishoudelijke artikelen rond te dragen. Ondanks de algemene overtuiging dat ze nooit blaffen, zijn ze in feite luidruchtig, ze staan erom bekend dat ze mopperen, kreunen – en ja, blaffen als ze denken dat de situatie dit rechtvaardigt.
Houd er rekening mee dat de sterke persoonlijkheid van de Akita overweldigend kan zijn. Ze zijn niet de hond voor een eerste eigenaar, en ze zijn niet voor de timide. Ze hebben een baasje nodig die voor vastberaden, liefdevol streng onderricht kan zorgen.
Activiteit is essentieel voor dit actieve ras. Ze hebben voldoende beweging nodig om te voorkomen dat ze zich vervelen en op hun beurt destructief worden .
De van nature beschermende Akita heeft de neiging om agressief te worden als dat is toegestaan, of als ze niet goed worden opgevoed. Het trainen van de Akita is essentieel, net als een goede socialisatie vanaf jonge leeftijd. Houd er rekening mee dat dit ras koppig is, dus extra geduld is nodig om ze de juiste hondenmanieren te leren.
Gezondheid
Akita’s zijn over het algemeen gezond, maar net als alle hondenrassen zijn ze vatbaar voor bepaalde aandoeningen en ziekten.
- Heupdysplasie is een erfelijke aandoening waarbij het dijbeen niet goed in het heupgewricht past. Sommige honden vertonen pijn en kreupelheid op een of beide achterpoten, maar andere vertonen geen uiterlijke tekenen van ongemak. (Röntgenonderzoek is de meest zekere manier om het probleem te diagnosticeren.) Hoe dan ook, artritis kan zich ontwikkelen naarmate de hond ouder wordt. Honden met heupdysplasie mogen niet worden gefokt. Gerenommeerde fokkers bieden het bewijs dat de ouders zijn getest op heupdysplasie en vrij zijn van problemen.
- Maagdilatatie-volvulus , gewoonlijk bloat genoemd, is een levensbedreigende aandoening die grote honden met een diepe bovenlijf zoals Akita’s treft. Het is vooral een probleem als ze één grote maaltijd per dag eten, snel eten, grote hoeveelheden water drinken na het eten en krachtig sporten na het eten. Bloat treedt op wanneer de maag wordt opgezwollen met gas of lucht en vervolgens draait. De hond kan niet boeren of braken om de overtollige lucht in de maag kwijt te raken, en de normale terugkeer van bloed naar het hart wordt belemmerd. De bloeddruk daalt en de hond raakt in shock. Zonder onmiddellijke medische hulp kan de hond sterven. Verdenk een opgeblazen gevoel als uw hond een opgezwollen buik heeft, overmatig kwijlt en kokhalst zonder over te geven. Ze kunnen ook rusteloos, depressief, lusteloos en zwak zijn en een snelle hartslag vertonen. Het is belangrijk om uw hond zo snel mogelijk naar de dierenarts te brengen.
- Hypothyreoïdie is een aandoening van de schildklier. Men denkt dat het verantwoordelijk is voor aandoeningen zoals epilepsie , alopecia (haaruitval), obesitas, lethargie, hyperpigmentatie, pyodermie en andere huidaandoeningen. Het wordt behandeld met medicijnen en een dieet.
- Progressieve retinale atrofie (PRA) is een familie van oogziekten waarbij het netvlies geleidelijk verslechtert. Vroeg in de ziekte worden aangetaste honden nachtblind; ze verliezen het zicht gedurende de dag naarmate de ziekte vordert. Veel aangetaste honden passen zich goed aan hun beperkte of verloren gezichtsvermogen aan, zolang hun omgeving hetzelfde blijft.
- Sebaceuze adenitis (SA)is een serieus probleem in Akitas. Deze genetische aandoening is moeilijk te diagnosticeren en wordt vaak verward met hypothyreoïdie, allergieën of andere aandoeningen. Wanneer een hond SA heeft, raken de talgklieren in de huid ontstoken (om onbekende redenen) en worden uiteindelijk vernietigd. Deze klieren produceren meestal talg, een vettige afscheiding die helpt voorkomen dat de huid uitdroogt. Symptomen treden meestal voor het eerst op wanneer de hond één tot vijf jaar oud is: aangetaste honden hebben meestal een droge, schilferige huid en haarverlies bovenop het hoofd, de nek en de rug. Ernstig aangetaste honden kunnen een verdikte huid en een onaangename geur hebben, samen met secundaire huidinfecties. Hoewel het probleem voornamelijk cosmetisch is, kan het voor de hond ongemakkelijk zijn. Uw dierenarts zal een biopsie van de huid uitvoeren als zij SA vermoedt en zal vervolgens verschillende behandelingsopties met u bespreken.
Zorg
De Akita is het gelukkigst en doet het het beste als ze binnen bij hun gezin wonen. Dit ras is niet hyper, maar ze hebben wel dagelijkse beweging nodig . Dertig minuten tot een uur per dag is voldoende voor een Akita; stevige wandelingen, joggen (voor een volwassen hond ouder dan twee jaar) en ravotten in de tuin zijn favoriete activiteiten. Bezoeken aan een hondenpark zijn waarschijnlijk geen goed idee, gezien de agressieve neiging van de Akita naar andere honden.
Vanwege de hoge intelligentie van dit ras is een gevarieerde routine het beste. Wat je niet wilt is een verveelde Akita. Dat leidt tot gedragsproblemen als blaffen, graven , kauwen en agressie . Betrek de Akita bij gezinsactiviteiten en laat ze niet voor lange tijd achter elkaar alleen.
Een veilig omheinde tuin is ook belangrijk, zowel voor de veiligheid van de Akita als voor de veiligheid van vreemden die per ongeluk op hun terrein kunnen komen. Hoewel ze doorgaans niet agressief zijn tegen bezoekers als hun familie thuis is, zijn alle weddenschappen uitgeschakeld als hun eigenaren er niet zijn. De Akita is een loyale voogd en ze zullen beschermen tegen alles wat ze als een bedreiging beschouwen.
Speciale aandacht moet worden besteed aan het opvoeden van een Akita- puppy . Deze honden groeien zeer snel tussen de leeftijd van vier en zeven maanden, waardoor ze vatbaar zijn voor botaandoeningen. Ze doen het goed op een hoogwaardig, caloriearm dieet dat ervoor zorgt dat ze niet te snel groeien. Laat uw Akita-puppy bovendien niet rennen en spelen op harde oppervlakken, zoals bestrating; normaal spelen op gras is prima. Vermijd geforceerd springen of joggen op harde oppervlakken totdat de hond ten minste twee jaar oud is en hun gewrichten volledig zijn gevormd (puppy-behendigheidsklassen, met hun sprongen van 2,5 cm, zijn prima).
Aanbevolen dagelijkse hoeveelheid: 3 tot 5 kopjes droogvoer van hoge kwaliteit per dag
OPMERKING: Hoeveel uw volwassen hond eet, hangt af van zijn grootte, leeftijd, bouw, stofwisseling en activiteitenniveau. Honden zijn individuen, net als mensen, en ze hebben niet allemaal dezelfde hoeveelheid voedsel nodig. Het is bijna vanzelfsprekend dat een zeer actieve hond meer nodig heeft dan een hond op de bank. De kwaliteit van het hondenvoer dat u koopt, maakt ook een verschil: hoe beter het hondenvoer, hoe meer het uw hond voedt en hoe minder u in de voerbak van uw hond hoeft te schudden.
Praat met uw dierenarts over het formuleren van een geschikt dieet voor uw individuele hond.
Vachtkleur en verzorging
Er zijn veel verschillende kleuren en kleurencombinaties in de Amerikaanse Akita, waaronder zwart, wit, chocolade, een combinatie van kleur en wit, of gestroomd. De Akita is dubbel gecoat, waarbij de ondervacht erg dicht en zacht is; de topcoat is kort.
Over het algemeen is het verzorgen van de Akita niet erg moeilijk. Maar de Akita is een shedder, dus regelmatig stofzuigen wordt je nieuwe levensstijl als je voor dit ras kiest. Akita-bont is te vinden op meubels, kleding, borden, in voedsel en zal talloze stofkonijntjes vormen op vloeren en tapijten. Zwaardere uitscheiding komt twee of drie keer per jaar voor. Wekelijks borstelen helpt de hoeveelheid haar in uw huis te verminderen en het houdt de pluche vacht van de Akita gezond.
Ondanks hun zelfverzorgende gewoonten, moet de Akita ook om de drie maanden worden gewassen. Vaker is natuurlijk oké als je hond in een modderpoel rolt of iets stinkt. De nagels moeten eenmaal per maand worden geknipt en de oren moeten eenmaal per week worden gecontroleerd op vuil, roodheid of een slechte geur die op een infectie kan duiden. Veeg de oren ook wekelijks schoon met een watje dat is bevochtigd met een zachte, pH-gebalanceerde oorreiniger om problemen te voorkomen.
Zoals bij alle rassen, is het belangrijk om op jonge leeftijd te beginnen met het trimmen van de Akita. Door van het verzorgen een positieve en rustgevende ervaring te maken, wordt het gemakkelijker om uw Akita-puppy te hanteren als een grote, eigenzinnige volwassene.
Kinderen en andere huisdieren
Volwassenen moeten altijd toezicht houden op interacties tussen honden en kinderen, en dit geldt vooral voor dit ras. Geen enkel kind kan een loyalere voogd en speelkameraad hebben dan een Akita, maar een mishandelde Akita kan een risico worden en zelfs het leven van uw kind in gevaar brengen. Het is absoluut noodzakelijk om jongeren te leren respectvol en vriendelijk te zijn in al hun interacties met honden. Spelen tussen honden en kinderen moet altijd onder toezicht staan, zelfs met goed getrainde honden.
Dat gezegd hebbende, de Akita is geschikt voor gezinnen met oudere kinderen. Ze zouden echter meestal in een huishouden met één huisdier moeten leven, omdat ze agressief kunnen zijn tegenover andere honden en andere huisdieren zullen achtervolgen als ze niet goed zijn opgeleid.
Reddingsgroepen
Akita’s worden vaak verkregen zonder enig duidelijk begrip van wat erbij komt kijken. Er zijn veel Akita’s die geadopteerd en/of geadopteerd moeten worden en een aantal reddingen die we niet hebben vermeld. Als u geen redding voor uw regio ziet, neem dan contact op met de nationale rasvereniging of een plaatselijke rasvereniging en zij kunnen u doorverwijzen naar een Akita-reddingsorganisatie.
Rasorganisaties